BIOGRAFIE

Lucas Belvaux groeide op in België, in de provincie Namen. Al op zeer jonge leeftijd vertrok hij naar Parijs met de ambitie om acteur te worden. In 1981 maakte Lucas Belvaux zijn filmdebuut als een opstandige jongeman in "Allons z'enfants", het antimilitaristische pleidooi van Yves Boisset. Hij was ook te zien in films van Joseph Losey en Andrzej Zulawski en in 1985 draaide de acteur met twee meesters van de nouvelle vague, Claude Chabrol ("Poulet au vinaigre", waarin hij een te spraakzame postbode speelt) en Jacques Rivette ("Hurlevent", een variatie op het werk van Emily Brontë). Lucas Belvaux speelt ook een even naïeve als romantische rockliefhebber in "Désordre", het filmdebuut van Olivier Assayas uit 1986, en een notarisklerk die "Madame Bovary" verleidt in Chabrols bewerking van Flauberts meesterwerk (de film is uit 1991).

Begin jaren 90 ging Lucas Belvaux zelf achter de camera staan en regisseerde hij zijn eerste film "Parfois trop d’amour". In 1996 verwierf hij de gunsten van de critici en het publiek met "Pour rire!", een onconventionele vaudeville met een onverwacht koppel in de hoofdrollen: Jean-Pierre Léaud en Ornella Muti. Dankzij dit succes begon hij aan een drieluik dat bestond uit een komedie ("Un coupe épatant"), een thriller ("Cavale") en een melodrama ("Après la vie"), waarbij de hoofdpersonages van elke film de secundaire personages van de andere twee worden. Het is ook de eerste keer dat hij meespeelde in een film die hij zelf regisseerde. "Ik had altijd gezworen dat ik niet zou acteren in een film die ik zou regisseren”, aldus Lucas Belvaux. “Ik wilde niet iemand zijn die tegelijk meespeelt en dan ook nog een kijk of ‘blik’ op anderen heeft. Ik had ook geen zin om het beeld van mezelf te moeten trotseren tijdens heel de montage, ook omdat ik bang was voor een gebrek aan objectiviteit. Maar ik heb wat proefopnamen gedaan en ik vond mezelf niet zo slecht. Daarna heb ik erover gesproken met de andere actrices en acteurs die me met veel sympathie verwelkomden. Dat ik een speelpartner werd, werd niet als iets negatiefs ervaren, maar als een daad van absolute solidariteit." Dit ambitieuze project werd bekroond met de Louis Delluc-Prijs.

In 2006 speelde hij een van de hoofdrollen in zijn zesde langspeelfilm als regisseur, "La raison du plus faible", een humanistische thriller geïnspireerd op een fait divers dat zijn stempel op de Luikse wijk Droixhe heeft gedrukt: omsingeld door de politie vlucht een overvaller naar het dak van een gebouw en gooit het gestolen geld naar de menigte. "La raison du plus faible" wordt gepresenteerd in de officiële competitie op het filmfestival van Cannes.

Geïnspireerd door de ontvoering van Baron Empain, regisseerde hij in 2009 "Rapt", een harde en intense film met een bijna onherkenbare Yvan Attal in de hoofdrol. "De film vertelt het verhaal van een man die alles heeft, voor wie alles op het eerste gezicht goed gaat en die plotseling beseft dat hij niet is wat hij denkt dat hij is”, legt Belvaux uit. “Dat hij alles van de ene minuut op de andere kan verliezen. Om niets meer te zijn. En er is nog een spannend aspect: deze zaak houdt nooit op. Na het einde van de nachtmerrie van de gevangenschap is het de nachtmerrie van de terugkeer. De manier waarop Baron Empain erover sprak was erg indrukwekkend."

In 2012 werkte hij opnieuw samen met Yvan Attal voor zijn nieuwe film "38 témoins", met ook Sophie Quinton en Nicole Garcia in de hoofdrollen. Alles draait om een moord die ’s nachts op straat gepleegd wordt, blijkbaar zonder getuigen. Uit het onderzoek blijkt evenwel dat 38 mensen iets hebben gezien of gehoord. "38 mensen begrepen dat er iets ernstigs aan de hand was en niemand deed iets”, aldus Belvaux. “Niemand nam zijn telefoon om de politie te bellen, niemand ging de straat op om te zeggen ‘wat is er aan de hand’ of ‘stop’... Niets."

Na met "Pas son genre" een film in een lichter register te hebben gedraaid, namelijk een romantische komedie met Emilie Dequenne en Loïc Corbery in de hoofdrollen, regisseerde Lucas Belvaux in 2017 "Chez Nous" waarin de werking van Frans extreemrechts en zijn verontrustende aantrekkingskracht op mensen centraal stond. Lucas Belvaux: "Het is een geëngageerde film. Het is zeker geen militante film, hij legt niet echt een stelling bloot. Ik heb geprobeerd om een situatie, een partij, alles wat er rond beweegt te beschrijven, het discours ervan te ontleden, om de impact, de doeltreffendheid en de verleidingskracht ervan te begrijpen. Om de geleidelijke desintegratie van het superego dat het teweegbrengt te laten zien, waarbij ook woorden en een taal worden gebruikt die voorheen onuitspreekbaar waren. Om de verwarring die het in stand houdt bloot te leggen, de angsten die het aanwakkert en die ze in de hand werkt.

Drie jaar later adapteerde hij de roman "Des hommes" van Laurent Mauvigniers, een drama dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de Algerijnse oorlog met in de hoofdrollen Gérard Depardieu, Catherine Frot en Jean-Pierre Darroussin. Belvaux: "Het is een politieke film in de zin dat het zich afvraagt hoe we dit verhaal moeten vertellen, hoe we er mee moeten aangaan, hoe het moet worden doorgegeven en hoe de verschillende verhalen met elkaar moeten worden verzoend want er zijn natuurlijk verschillende manieren om het te vertellen."